Panzer IV był najczęściej używanym czołgiem niemieckim podczas II wojny światowej. Stanowił kręgosłup niemieckich dywizji pancernych na wszystkich teatrach operacyjnych. Produkcja Panzer IV Ausf. F, rozpoczęty w 1941 roku, stanowił decydujący impuls w ewolucji czołgu. Posiadał ulepszony pancerz na wieży i kadłubie. Pierwsza wersja Panzer IV F z tradycyjnym 7,5 cm. Krótkolufowa armata KwK 37 nie była w stanie skutecznie walczyć z radzieckim ciężkim czołgiem opancerzonym T-34 i KV-1. Przyjęcie przeciwpancernej konstrukcji długolufowej KwK 40, na Ausf. Wersja F2 zdecydowanie zwiększyła skuteczność Panzer IV przeciwko wrogim czołgom. Dzięki nowemu działowi o dużej prędkości i dużej penetracji, Panzer IV ponownie stał się śmiercionośny na polach bitew. Były używane, choć w ograniczonej liczbie, w 15. i 21. Dywizji Pancernej na froncie północnoafrykańskim.
